MIEJSCA KULTU W PARAFII

KAPLICA W BUKOWICACH

Msze św. w niedziele o godz. 9.30.

Wnętrze kaplicy

Bukowice w zimowej szacie

Okoliczne kaplice

KAPLICA W DROBLINIE

Msza św. w niedzielę o godz. 11.30.

Droblin 

Krótka historia Droblina

Ciekawe Podlasie

CERKIEW W NOSOWIE

DĄB MIŁOŚCI

Ok. 1,5 km od klasztoru idziemy ul. Podleśną, na jej końcu, gdzie kończą się domy, skręcamy w lewo w las w szeroką aleję leśną, za ok. 50-70 metrów skręcamy w prawo na ścieżkę prowadzącą do Dębu Miłości.

360 letni dąb szypułkowy, rosnący w uroczysku Kołowierz, w zachodniej części Leśnej Podlaskiej. Wpisany w 1959 r. do rejestru zabytków jako pomnik przyrody. Obwód pnia - ok. 575 cm, wysokość ok. 25 m.

Z uwagi na trudno dostępne położenie, w okresie zaborów w tym miejscu spotykali się prześladowani unici, udzielano im tutaj wówczas sakramentów świetnych (chrzty, śluby). Ponieważ w latach 1884-1915 kościół w Leśnej był prawosławną cerkwią, pod dębem spotykali się potajemnie także katolicy, korzystając z sakramentów. Jest to więc miejsce wyjątkowe.

Obecnie jest miejscem spotkań zakochanych, wg. ludowych przekazów, objęcie przez rodzinę pnia drzewa zapewnia spokój i szczęście rodzinne.

 Z dębem związanych jest wiele interesujących opowieści.

Znaczenie kulturowe dębu, quercus rober

Stare okazy czczone były jako przybytek bóstwa przez większość pierwotnych ludów Europy. Starożytni Rzymianie i Grecy wierzyli, że dąb jest siedzibą ich najwyższych bóstw – Jowisza i Zeusa. Dlatego też Rzym wieńczył swoich wybitnych obywateli za zasługi wieńcem z liści dębowych. Niektóre ludy uważały dęby za drzewa – wyrocznie, na podstawie ich stanu przepowiadano pogodę i urodzaj. W greckiej Dodonie znajdowała się wyrocznia wróżąca z szumu liści dębu.

Wśród ludów germańskich dąb poświęcano bogu burz. Z obserwacji wynikało bowiem, że pioruny uderzały w nie najczęściej, nie czyniąc przy tym poważniejszych szkód. Ludy celtyckie i słowiańskie także musiały być pod wrażeniem okazałości dębów, gdyż lokalizowały swoje miejsca kultu przeważnie w starych dąbrowach. Celtowie wierzyli również, że moc dębu jest pomocna w zaświatach, dlatego do grobów zmarłych wkładali gałęzie tego drzewa. Na Żmudzi, w świętych gajach, dąb był głównym drzewem poświęconym Perkunowi. U Druidów i kapłanów słowiańskich łączył się z męską potencją i mądrością, pełnił funkcje słupa światła i naturalnej świątyni.

Dąb łączony jest z dostojeństwem i trwałością, w tradycji: greckiej, germańskiej, celtyckiej, poświęcony był Dąb bogu burzy, ze względu na przyjmowania, na siebie piorunów ... Liście dębu były motywem na niektórych krzyżach żelaznych, niemieckich fenigach przed wprowadzeniem euro. Obecnie są na niemieckich monetach euro od 1 do 5 centów.

Okazy jemioły rosnące na dębach uchodziły za szczególny talizman, prawdopodobnie ze względu na rzadkie występowanie.

BIBLIA

Według mitów, pierwszym drzewem, które Bóg stworzył na ziemi był dąb. Dąb był miejscem schronienia, ratunku, ucieczki.

W Piśmie Świętym często mówi się o dębie; po raz pierwszy w Księdze Rodzaju (35,8): gdy zmarła piastunka Rebeki, "pochowano ją w pobliżu Betel pod terebintem [dębem], który dlatego otrzymał nazwę Terebint [Dąb] Płaczu". Chowanie zmarłych w cieniu wielkich drzew było ogólnie praktykowanym zwyczajem wśród nomadów, do których należeli potomkowie Abrahama aż do czasu zdobycia Ziemi Świętej; i jeszcze dzisiaj zwyczaj ten się zachowuje w stosunku do wodzów plemion arabskich.

Biblijne księgi historyczne kilkakrotnie wspominają o dębach, jako o żywych pomnikach mających upamiętnić miejsca, z którymi było związane jakieś ważnie wydarzenie. Kiedy lud Izraela odnowił swoje przymierze z Bogiem zapewniając o swej wierności, Jozue wzniósł dla upamiętnienia tego wydarzenia kamień "pod terebintem, który jest w miejscu poświeconym Panu" (Joz 24,26). Anioł Pana, który ukazał się Gedeonowi usiadł "pod terebintem" w Ofra i zlecił mu misję ocalenia Izraela (Sdz 6,11).

Jeśli chodzi o sławne dęby Abrahama w dolinie Mamre pod Hebronem to rosnące tam jeszcze dziś potężne drzewa nie są już oczywiście tymi, w pobliżu których osiedlił się Abraham. Wersje Pisma Świętego dotyczące osiedlenia się Abrahama są różne. Tam, gdzie Wulgata mówi, nie wspominając jednak o żadnych drzewach, o pobycie patriarchy "w dolinie Mamre koło Hebronu" (Rdz 13,18; 14,13; 18,1) tłumaczenie hebrajskiego tekstu oryginalnego piszą: "przy terebintach Mamre", a Septuaginta po prostu wszędzie używa terminu dąb.

Dąb w chrześcijaństwie był symbolem: Jezusa Chrystusa i Marii – Dziewicy, siła wiary, cnoty, przezwyciężenia przeciwności LOSU. Krzyż na który Jezus był ukrzyżowany był z Dębu szypułkowego wykonany, co ma związek z nieśmiertelnością ...

Grupa "MAMRE"