Z średniowiecznych źródeł historycznych wynika, że Droblin istniał już w XIV wieku. Był podówczas własnością mazurskiej szlachty zagrodowej. Więcej informacji na temat wsi pojawia się w kronikach z XVI w. – w Droblinie miał znajdować się wtedy młyn, a ówczesnymi właścicielami był ród Hińczów. Po ponad dwustu latach miejscowość zmieniła właścicieli. W 1776 roku Droblin wykupił Józef Henkel, którego potomkowie władali wsią przez ponad 50 lat, aż do momentu, gdy kupiona została przez niejakiego Wojciecha Gąsowskiego. W niecałe 15 lat później (ok. 1850 r.) niewielka miejscowość stała się własnością rodu Wężyków. To właśnie Wężykowie są odpowiedzialni za budowę charakterystycznego dworku, który zbudowano w niezwykle wówczas popularnym stylu późnego klasycyzmu. W kolejnych latach Droblin nadal stosunkowo często zmieniał właścicieli; należał do m.in.: rodu Przesmyckich (1866-1895 r.), Wacława Młodzianowskiego (1895-1906 r.) oraz rodziny Tuklaskich-Nielubowiczów (1908-1921). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, majątek został przejęty przez Skarb Państwa, który większość gruntów dworskich podzielił na parcele, a sam dwór wydzierżawiono (przez długi czas funkcjonowała na jego terenie szkoła).

Główną atrakcją Droblina jest dwór zbudowany w połowie XIX w. przez ród Wężyków. Ceglana, otynkowana budowla zachowała się do czasów współczesnych, chociaż okolice samego dworku uległy sporym zmianom. W pobliżu znajdują się pozostałości pierwotnego założenia parkowego z osią kompozycyjną wyznaczoną przez staw, stworzony równolegle do dworku. W otoczeniu budynku pozostały z kolei liczne drzewa, m.in. klony, kasztanowce i lipy. Część z nich, z uwagi na swój wiek, posiada status pomników przyrody (jesion wyniosły oraz dwie lipy drobnolistne). Front dworu zwrócony jest w kierunku południowo-zachodnim, budowla zbudowana została na planie prostokąta wraz z ryzalitami bocznymi od przedniej strony. Charakterystycznymi elementami późnoklasycystycznymi są: – wejście zamknięte półkoliście; – jedenastoosiowa fasada z czterokolumnowym portykiem (w stylu toskańskim) zakończonym naczółkiem trójkątnym; – ryzality o boniowanych narożach ze schodkowymi szczytami. Okna dworku cechują się profilowanymi opaskami z nakrytymi odcinkami gzymsu. Elewacje boczne są trójosiowe, tylna elewacja jest natomiast niesymetryczna (dziewięcioosiowa). Całości dopełnia kryty dachówką, czterospadowy dach.

Obecnie dwór w Droblinie znajduje się w rękach prywatnych, dzięki czemu możliwa stała się jego gruntowna rozbudowa. Na terenie dworku powstaje aktualnie kompleks hotelarsko-restauracyjny, który zostanie otwarty jeszcze w 2011 roku.